Gel gel ey dilber ki sensin tende cânı kendümün
Senün ile şâd olur rûh-ı revânı kendümün
Yidigüm derd içdigüm gamdur enisim gussa yâr
Sensüzin nice geçer gör bu zamânı kendümün
Dil ne çekmişdür Zelîhâ-veş belâ-yı hecr ile
Eline girince sen Yûsuf-ı sânî kendümün
Kâmetüm çeng oldı ten bir kıla döndi râstî
Eyleyince âh sen mûy-ı miyânı kendümün
Dost Mecnun olalı Leylî saçun sevdâsına
Gör ne çıktı ‘âleme nâm u nişânı kendümün
Gördügine meyl ider dil ebsem olmaz nidem âh
Kendü kendümden gelür bana ziyânı kendümün
Cân vire hecründe Mihrî mihrüni terk itmeye
Çüriyip ger hâk olursa üstühânı kendümün
